ನನ್ನ ಹೆಸರು..

“ನಿನ್ನ ಹೆಸರು ಹೇಳುವಾಗೆಲ್ಲಾ ಖುಷಿಯಲೆಗಳು ಪುಟಿದೇಳುತ್ತವೆ.. ಭಾವ ತಂತುವೊಂದು ಮೀಟಿ ರಾಗವ ಹೊಮ್ಮಿದ ಹಾಗೆ.. ಅದು ತರಂಗವೆಬ್ಬಿಸುತ್ತಾ ಹಾಡಿನಾಚೆಗೂ ಇರುವ ಶುಭದ ಹಾದಿಯನ್ನೇ ತೆರೆಯುವ ಹಾಗೆ.. ನನ್ನ ಕುಟುಂಬದಲ್ಯಾರೂ ಈ ಹೆಸರಿನವರಿಲ್ಲ.. ಯಾರಾದರೂ ಬಾಯಿಂದ ಈ ಹೆಸರು ಕೇಳಿದರೆ ಆತ್ಮದೊಳಗೊಂದು ವಿದ್ಯುತ್-ಸಂಚಲನ… ನಿನ್ನ ಹೆಸರು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕೂಗುವುದು ನನ್ನೊಳಗೆ ಸಂಭ್ರಮದ ಹೊನಲು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತದೆ… “..
ನನ್ನ ಹೆಸರಿನ ಬಗ್ಗೆ ಅವಳು ಹೇಳುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಳು..

ಅವತ್ತು ಭಾನುವಾರ ನಾನು ಊರಲ್ಲಿದ್ದೆ, ಹಾಸ್ಟೆಲಿನಲ್ಲಿ ಒಂದೆರಡು ಮಂದಿ ಮಾತ್ರ ಇದ್ದರು. ಅಂದು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಮೂರು ದಿನಗಳ ಹಿಂದಷ್ಟೇ ಹಾಸ್ಟೆಲು ಸೇರಿದ್ದ ನನ್ನ ಹೆಸರಿನ ವಯಸ್ಸಾದ ಒಬ್ಬರು ಕುರ್ಚಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಅಸುನೀಗಿದ್ದರು. ಕ್ಷಣ ಮಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಹಾಸ್ಟೆಲಿಂದ ಹೋದ ಮೆಸೇಜ್ ಈ ರೀತಿಯಿತ್ತು “ಹುಸೇನ್ ನೋ ಮೋರ್.. ”
ಮೆಸೇಜ್ ಓದಿದವರೆಲ್ಲಾ ದಿಗ್ಭ್ರಾಂತರಾದರು. ಪಾಪ.. ಅವನಿಗೆ ಸಾವಿನ ವಯಸ್ಸಾಗಲಿಲ್ಲವೇ…. ?? ಅಂತೆಲ್ಲಾ ಮಾತುಕತೆ ನಡೆಯಿತು. ಕೊನೆಗೆ ಆ ದಿನ ಸಂಜೆ ಸತ್ತಿದ್ದು ನಾನಲ್ಲ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾದ್ಮೇಲೆ ಅದು ತಮಾಷೆ ವಸ್ತುವಾಯ್ತು.
ಅಲ್ಲೂ..ಇಲ್ಲೂ ನನ್ನ ಹೆಸರು… ಒಂದು ಕಡೆ ಬದುಕಿನ ಉತ್ಸಾಹ ಕೊಟ್ಟಿತು. ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ ಸಾವಿನ ಸೂತಕವಾಯ್ತು .. !

~ಹುಸೇನಿ

Leave a comment